Zrób zakupy powyżej 350zł, a przesyłkę otrzymasz za darmo!

koszyk

Twój koszyk jest pusty.
Kontynuuj zakupy

nie spiesz się! 16 maja 2021

nie spiesz się!
Status obserwatora kultury w ponowoczesnym świecie przyjąć może każdy z nas. Poddana masowemu przekazowi, chłonąc świadomie lub nie, informacje z mainstreamowej rzeki, z prądem której płyniemy w duchu współczesnego świata. Paradygmat ewoluujący zgodnie z przemianami mentalno- kulturowymi, na szczyty poznania wzniósł kulturę w bardzo ogólnym tego zjawiska znaczeniu. Pozwolił także zagłębić się w jej swoiste przestrzenie. Strefy te nieustannie otwarte na nowe bodźce uaktualniające przekaz, pozwalające na mentalny spacer wśród bogactw powstałych w wyniku aktów tworzenia. Przemiany w „życiu wewnętrznym” obserwatora kultury, których tło wciąż relatywizuje się z rysem kolejnych epok, pozwalają zauważyć jak istotną cechą w codziennej egzystencji jest nieśpieszność. Zatrzymanie, dostrzeganie, łapanie zmysłami codzienności, kreuje kierunek mentalnej podróży.

Flâneur: nieśpieszny przechodzień, obserwator kultury w świecie płynnej tożsamości

Sens w pojęciu flâneur’a jest pojęciem zawierającym paradoks. Z jednej strony jego dekadencki, nonszalancki styl życia przedstawia figurę flâneur’a, która całym swoim działaniem wykazuje imperatyw wewnętrzny nakazujący dążyć do samopoznania. W drugim kontekście flâneur będący typem buntownika, outsidera, ”bytu obok”, nieustannie krąży po wytartych schematach podświadomie szukając. Aby lepiej przedstawić te złożoną oraz oryginalną osobowość jaka jest postać flâneur, chciałabym przybliżyć jego genezę.
Termin flâneur’a powstał mniej więcej na początku XIX wieku, we Francji i początkowo odnosił się do osób bez konkretnego przydziału w społeczeństwie. Mianem flâneur operowało się wobec bezdomnych, włóczęgów, przestępców, ludzi spoza marginesu, czyli nie przystosowanych do życia według powszechnie panujących norm. Bezcelowe wałęsanie wówczas wynikało z niskiego stanu materialnego, umiejscowienia w najniższej klasie społecznej. W połowie XIX wieku powstała teoria, iż flâneur to osoba, która trwoni czas na oglądanie witryn sklepowych .
Rozwój cywilizacyjny kusi oraz wciąga potencjalnych odbiorców. Osoby te nadal nie posiadają jednak majątku, który umożliwiłby korzystanie z dobrodziejstw materialnych, pozostaje obserwowanie i wizualizacje dzięki wyobraźni. Wielo wymiarowość figury flâneur’a niewątpliwie wpłynęła na podjęcie licznych prób rozważań nad tym zjawiskiem. Głównie w aspektach socjologicznych i psychologicznych co rozwinęło się do pojmowania pojęcia flâneur jako swoistego symbolu ewoluującego poprzez kolejne dekady. Jednakże posiadającego stały element jakim jest indywidualizm. Z punktu socjologicznego termin flâneur był tematem dyskursu dzięki pracom m.in.: Siegfrieda Kracauera, Georga Simmel’a, Franza Hessel’a, Roberta Parka i Henry’ego Mayhew’a. W szerszym znaczeniu związanym z kulturą, postać flâneur’a zaistniała przede wszystkim na początku XX wieku w eseistyce Waltera Benjamina (1892 – 1940), filozofa, pisarza, teoretyka literatury i sztuki, krytyka, tłumacza i eseisty, autora prac o istotnych zjawiskach kulturowych i cywilizacyjnych XIX i XX wieku.

„Obserwator, dyletant, flâneur– nazwijcie go, jak chcecie; żeby jednak scharakteryzować tego artystę, trzeba go obdarzyć epitetem, którego niepodobna zastosować do malarza tematów wiecznych lub przynajmniej bardziej trwałych, bohaterskich czy religijnych. Niekiedy jest poetą, częściej zbliża się do powieściopisarza czy moralisty; jest malarzem okoliczności i tego, co w niej wieczne.”

Charles Baudelaire „Malarz życia nowoczesnego”
Według Benjamina Waltera, flâneur to spacerowicz, osoba przemierzająca miejskie ulice bez określonego celu. Przejawiająca jednakże artystyczny pociąg poprzez zatrzymanie się nad obserwowanym światem. Teorie dotyczące flâneur’a, opierał Walter, czerpiąc z twórczości Charlesa Baudelaire’a, francuskiego poety, który to postać flâneur’a opisuje jako samotnika- artystę. Przenikającego przez „miejskie pejzaże”, tajemniczego, na wskroś wielbiącego się w przypatrywaniu, dostrzeganiu, próżniaczemu oglądaniu. Tłum z jednej strony jest dla niego „kopalnią” wrażeń estetycznych, relatywnym podkreśleniem jego indywidualizmu, doskonałą okolicznością kreującą dla niego rolę „miejskiego reżysera”. Z drugiej strony tłum pozwala flâneur’owi zachować anonimowość, tak ważną dla poczucia stabilności jego wewnętrznego świata.
„Chronicznym atrybutem ponowoczesnego stylu życia wydaje się być: niespójność, niekonsekwencja postępowania, fragmentaryzacja i epizodyczność rozmaitych sfer aktywności jednostek. Przedstawione tu rozważania zawierają charakterystykę czterech wzorów „ponowoczesnej” osobowości: spacerowiczów, włóczęgów, turystów i graczy. Aczkolwiek występowałyby one i w dawniejszych epokach, charakter ponowoczesny nadają im dwie okoliczności:  fakt, że obecnie stały się one „normą” zachowań w życiu codziennym – kiedyś ich rola była marginalna,  współwystępują naraz w życiu tych samych ludzi i w tych samych fragmentach życia, podczas gdy w czasach „przed-ponowoczesnych” ich obecność w życiu jednostek byłą dysjunktywna – były one przedmiotem wyboru; teraz nie wybiera się ich, ani też nie trzeba wybierać.”
Zygmunt Bauman, „Dwa szkice moralności ponowoczesnej”
Chciałabym aby ten tekst mógł zaistnieć w świadomości odbiorców jako rodzaj refleksji nad własnymi pragnieniami, dążeniami czy kierunkami, jakie obieramy. Warto czasem pozwolić sobie na nieśpieszność przed własnym krytykiem wewnętrznym, który kreuje się przez uogólnianie i wyłączenie się na własne potrzeby. Zwolnienie czasem tempa stanowić może część klucza do zgody ze sobą i trwałości we własnych poglądach, wartościach oraz zdrowych emocjach.
Stefka 🙂
nie śpiesz się spodnie las nieśpieszność spodnie fado nie spiesz się bluza hoodie las
Źródła: Zygmunt Bauman, Dwa szkice o moralności ponowoczesnej, Warszawa 1994, rozdz.I Anna Zeidler- Janiszewska, Dryfujący flâneur, czyli o sytuacjonistycznej transformacji doświadczenia miejskiej przestrzeni, [w:] Przestrzeń, filozofia i architektura, red. Ewa Rewers, Studia kulturoznawcze, PoznańCh. Baudelaire, Malarz życia nowoczesnego, przeł. J. Guze, wpr. Cz. Miłosz, Gdańsk 1988, s.15
Pinterest
dzieńdobrysklep

Chcesz być na bieżąco? Dołącz do newslettera

Chcę zapisać się do newslettera i otrzymywać na mój adres e-mail informacje o nowościach, promocjach i produktach marki dzieńdobry.